Avalanche

Avalanche, Leonard Cohen. Songs of Love and Fate albümünden.

Oracle of Delphi

P: "Unutma!..." 
"Adım P...Tekrar et benimle"

E:  "Neredeyim?" "Hangi rüya bu?"

P: "Artık bizden birisin... bizimle olacaksın... gir içeri... Benim adım Pi ttt haii hiaaa"

... Uykulu gözlerimle görebildiğim kadarıyla göğe yazılan harfleri hafızama çizdim, "Ne garip bir P bu?!"... Rüya ülkesinde duyabildiğim kadarıyla işittim. Sonra pelerini giydim. Resimdeki kadar kırmızı değildi ama; siyaha yakındı rengi... Diğer kızlarla, sekizler çizdik, çemberler çizdik, dans ettik ya da dans gibiydi...

E: "Neredeyiz?" "Bunlar kim?"

Siyah, dalgalı saçlı bir adam, beyaz gömlekli, bir kayığa bindirip beni, karanlık sularda bir gece, gri toprak rengi karanlık bir dağ gibi duran o adaya götürdüğünde, korkudan ve meraktan delirecektim. Kaçsaydım, asla bilemeyecektim. O kadını izledim, mezara yeni konmuş, yarı beline kadar dışarda, çıkmaya çalışan o huzursuz kadını, sanki Victoria çağından kopup gelmişti. Zamanları yine karıştırmıştı rüya efendileri... Arkası bana dönük siyah briyantin saçlı, suskun yüzüme hiç bakmayan adalı adama gidip, kayığın ucundaki:

E: "Nereye gidiyoruz, kıyıda dağda gömülü şu kadının yanına mı, onun yerine beni mi koyacaklar?" diyebildim...

Yanıt vermedi, iskeleye bağladı ipi... "Gel!", dedi... Merak mı? Güvenlik mi? Bilgi mi? Can mı dedim? Kaçacak yer yok ki! Kaçış da karanlık suydu sonunda. Ha su, yani, ha ada? Nereye kaçacağımı bilemedim. Atlayıveririm derken, suya... Zihnimle birden kayığı geri çevirdim... Merakı bırakıp kaçmayı, güvenliği seçtim. Hikayemi hiç öğrenemedim.

"Piii ttt hhai ya da hiaa tthhaii" dedi kızıl saçlı kadın (Neydi?)...

"Adım bu benim, seni seçtim. artık bizimlesin, bu ismi...", "...Sakın, unutma".

sessizbulut
evrim gurel
Bir Aralık Rüyası, 2014...